อินทรีเหล็กในวันถ่ายเลือด

     เลิฟเข้ามาคุมทีมชาติเยอรมันแบบเต็มตัว ต่อจาก เยอร์เก้น คลิ้นส์มันน์ ในปี 2006 ไม่รวมกับที่เขาอยู่ในทีมงานของทีมชาติอยู่แล้ว เข้าสู่ปีที่ 14 และกำลังจะเข้าปีที่ 15 ในวันที่ลงเล่น ยูโร 2020 กลางปีหน้า กับเวลาที่เหลืออีกครึ่งปี ในรอบแบ่งกลุ่มพวกเขาก็ต้องเจอทั้ง ฮังการี, ฝรั่งเศส และ โปรตุเกส อย่างน้อยสองทีมศักดิ์ศรีไม่เป็นรองพวกเขา ส่วนอีกหนึ่งทีม ฟอร์มเยอรมันไม่ได้เหนือกว่า ณ.เวลาปัจจุบัน

     “ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับทีม” ส่วนหนึ่งของสัมภาษณ์หลังเกม ที่มองแบบคนนอก คือ ยอมรับแบบไม่มีข้อแก้ตัว

     ส่วนตัวคิดว่า ทัวร์นาเมนต์นี้จะเป็นทัวร์นาเมนต์อำลาของ เลิฟ แล้ว แม้ว่าจะมีข่าวว่าสัญญาของเขาจะจบหลังฟุตบอลโลก 2022 ก็ตาม มองแล้วเห็นเงาของ อาร์แซน เวนเกอร์ ในช่วงยุคปลายของเขาในการคุมทีม อาร์เซนอล ที่ใจยังสู้ แต่ผลงานมันไปต่อไม่ได้แล้ว ก็ต้องถึงเวลาแยกย้าย หลังจากอยู่กับทีมนาน

     การตกรอบแรกฟุตบอลโลก 2018 ก็เป็นสัญญาณเลวร้ายมาครั้งหนึ่งแล้ว เดเอฟเบ ยังเชื่อมั่น และเลิฟเลือกจะลุยต่อไป และพยายามเปลี่ยนแปลงทีม ถ่ายเลือด มองหานักเตะใหม่ยังกระหายความสำเร็จสู่ทีม เก็บแกนหลักบางส่วนเอาไว้ แต่แนวรับที่ตัดสินใจ ทิ้ง ฮุมเมิลส์ และ บัวเต็ง สองแข้งซีเนียร์ ในแนวรับ ที่เป็นหลักมาตลอด 6-7 ปีหลังสุดไปพร้อมกันหลังจบฟุตบอลโลก และดัน นิคลาส ซูเล่ หรือ อันโตนิโอ รูดิเกอร์ เป็นหนึ่งในตัวหลัก มองว่านี่เป็นปัญหาใหญ่ ที่ไม่มีนายใหญ่ในแนวรับ ไม่รวม มานูเอล นอยเออร์ ยังไงเขาก็คือนายทวาร ไม่ใช่กองหลัง ไม่นับเกมนี้ 5 เกมหลังสุดพวกเขาเสีย 8 ประตู ถ้ารวมกับเกมนี้ ก็ชัดเจนว่า เยอรมัน การบ้านเยอะเลยในเกมรับ

     “ถึงเวลาเอา เยอโรม บัวเต็ง กลับมาได้แล้ว” เมซุต เออซิล ทวิตข้อความหลังเกมนี้ แสดงความเห็นชัดเจน เพื่อนเก่าของเขาควรถูกเรียกตัวมาช่วยทีม ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเสียงของเขาจะดังไปถึง เลิฟ หรือเปล่า กับช่วงเวลาที่เหลือ ก่อนทัวร์นาเมนต์ใหญ่